“Noé ga je mee naar beneden?”
Nee!
“Ok, ik ga alvast naar beneden dan zie ik je zo”

Eerst was dat dan het einde van het gesprek maar tegenwoordig roept mijn peuter daar dan “Tille Tille” achter aan. “Mama gaat jou niet tillen, je kunt heel goed zelf traplopen. Mama heeft vertrouwen in jou. Even omdraaien, goed kijken waar je je voetjes neerzet. Tot zo lieverd”

Een paar minuten later hoor ik wat dan geschuifel en zie ik haar voetjes over de treden schuiven en voelen of ze op de traptreden staat.
Noé loopt bij ons als heel vroeg trap en alleen op de bovenste verdieping hebben wij een traphekje, omdat dat een wat lastige trap is. Dat traphekje staat trouwens bijna altijd open. En als hij al dicht is heeft Noé dat zelf gedaan. “Dicht” roept ze dan.

Als ik beneden stofzuig, loopt ze naar de trap en roept dan “Noé boven spelen” en maakt het gebaar voor spelen om er zeker van te zijn dat ik haar begrijp. Ik loop naar haar toe, geef haar een kus en zeg; “ga jij maar boven spelen meis”.

“Laat je haar dan alleen naar boven lopen en spelen?” hoor ik regelmatig van vooral de oudere garde.
“Zeker” zeg ik dan.

Ik probeer Noé te vertellen waar de gevaren zitten en hoe ze dat zelf kan “oplossen”. Dat voelt heel waardevol en ook wel eens heel (ja echt heeeel) spannend. Want oh wat houd ik meer dan eens mijn hart vast. Maar ik vertrouw haar en zie hoe ze zelf ook vol vertrouwen is.

#trotsemama#peuterdingen#22maanden#tijdvliegt#ikweetnietwaaromikdittypemaarmisschienhebjeerwataan

 Ik neem natuurlijk geen onnodige risico’s, en probeer haar dingen bij te brengen zoveel mogelijk passend bij haar leeftijd