Mijn weken met 2 kids vliegen voorbij. Om mezelf met beide benen op de grond te houden, bewuster te zijn van tijd, mezelf en het leven deel ik elke week de intentie die ik zet voor die week. Hiermee hoop ik ook een stukje bewustwording bij jou te creëren.
Jarenlang leefde ik in trauma.
Ik maakte veel heftige dingen mee die zich opstapelde en niet meer ontward konden worden. Ik leefde in totale angst. En ik had het niet door.
Een tijd van bewustwording, totale paniek en ontwarring volgde.
En ik ben soms nog steeds bezig met die ontwarring. Tijdens die periode ontwikkelde ik een aantal gewoontes.
Een van die gewoontes is eten wat voor handen is en snel eten. Als je in trauma leeft schiet je in het overleven. Een overlevingsmechanisme om zo snel mogelijk eten naar binnen te werken om te blijven leven. Dat is hoe ons systeem werkt.
Ik moet, ookal voel ik me bevrijd, nog steeds bewust zijn van dit soort mechanismen. Als ik drukker ben, val ik snel in de valkuil van even snel staand eten (terwijl ik mijn kinderen en man echt aan tafel zet), even snel tussendoor. Als mijn dochter begint te huilen, schuif ik snel mijn eten naar binnen of haar te kunnen voeden. Smeer ik snel een boterham terwijl ik eigenlijk een lekkere salade wilde maken. Deze week ga ik echt aandacht besteden aan eten en dan vooral aan de bereiding. Maar een beetje kauwen zou ook leuk zijn…
Hoe is dit voor jou? Hoe ga jij met eten om? Eet jij wat er voor handen is? Of maak je tijd om iets lekkers te maken? Is dat per maaltijd verschillend?