“Kijk mama Noé heb veer gevonden!”
Zo trots als een pauw loopt ze ermee rond. Haar verwondering emotioneert met elke keer. Wat een mooi mensje ben je toch…
Dan staat er ineens een prachtige boom op ons pad. Zo’n prachtige met herfstkleuren, rood,oranje en geel.
Kijk Noé zeg ik, wat een prachtige boom met herfstkleurtjes.
Haar pas versnelt en ze kijkt vol bewondering; “wooow mama wooooow” roept ze.
Gisteren na wat uitzoekwerk kom ik iets tegen waar ik van moet huilen. “Mama moet je huilen? Wat is d’r dan?”
Ik moet een beetje lachen en vertel haar wat er is. Snap je? zeg ik. “Nee” zegt ze en ze knuffelt mij.
Het herinnert mij. Je herinnert mij elke dag aan hoe mooi alles is, hoe zacht je mag zijn en hoe liefde werkt. Je herinnert mij aan het hier en het nu. En je herinnert mij waar we vandaan komen.
Je ziet de wereld, en ik zie jou. Ik vertel jou over de wereld en laat je alles zien, echt alles. We beginnen dichtbij. Ik kan niet wachten jou alles te laten zien. En je voor te leven.
Jij groeit en ik groei mee. Ik groei en jij groeit mee. Je bent zo’n mooi mensje. Ik hou van jou.
“Houvanjou!”