Al een week is Noé ziek. Ni-lou is ookal niet helemaal in haar hummetje.
Vastgeplakt aan mama brengen de kinderen deze week, de week door.
Gisteren, eindelijk weekend, we konden de zorg delen. Dit weekend stond er een feestje gepland.
De hele dag was ik chagrijnig en lukte het me niet om in mijn eigen energie te komen. Ik had tenslotte de hele week met 2 kinderen op mij doorgebracht.
“Gaan we wel naar de bruiloft?” vroeg ik aan mark “de kinderen zijn nog niet lekker en kunnen wij dan wel naar een feestje?” We besloten van wel.
Op het feestje genoten Mark en ik van elkaar en het samenzijn. Los van de kinderen en elkaar even ECHT zien, feestelijk aangekleed (wow wat een knappe man heb ik eigenlijk) kwamen onze voetjes van de vloer. We danste like no body was watching.
Ik voelde ik me even echt een ontaarde moeder, niet omdat ik dat echt zo voelde maar omdat er een eeuwenoude vrouwelijn in mijn oren zat te tetteren; je bent je aan het vermaken wilde vrouw, terwijl je kinderen ziek zijn thuis, FOEI!
Maar wat hebben wij genoten!
Welke eeuwenoude verhalen vertel jij jezelf nog?