Categorie: Massage en olie

Een vraag waar ik stiekem het antwoord wel op weet en jij waarschijnlijk ook.
Massage is in onze westerse wereld een manier van ontspannen geworden en niet meer een aanraking met het hart. We zijn vergeten hoe wijs ons lichaam is en wat het ons allemaal te geven heeft.

Als ik begin over luisteren naar ons lichaam. Weten dat ons lijf ons een verhaal vertelt en voelen wat ons lichaam ons wil zeggen, hoor ik vaak dat het zweverig is.
Pas als mensen een stapje verder gaan, kiezen voor een behandeling en mij beter kennen weten ze dat ik juist heel down to earth behandel en balans tussen energie, weten en ervaren super belangrijk vind.

Je fysiek en je mentale jij hebben alles met elkaar te maken. Het is niet voor niets dat we stress linken aan spanning. Spanning in het lichaam verzamelt zich niet voor niets op een bepaalde plek.

Zwakke plek?
Nee juist niet, het is een mega krachtige plek. De plek die de spanning in het lichaam aanneemt zegt iets over het thema waar je mee aan de slag mag.

Maar goed, terug naar de vraag.
Het antwoord is omdat we niet willen voelen. Lange tijd in onze geschiedenis moesten we normaal doen, emoties waren totaal niet handig, praktisch en we hebben er ook nog eens labels op geplakt.
Verdriet is voor watjes, boos zijn mocht niet bestaan en kun je beter achter slot en grendel doen, mensen schrikken van je, (Te) hard lachen vraagt aandacht en aandacht trekken is stom. Ik kan nog wel even doorgaan. En is ook heel persoonlijk maar iedereen heeft wel z’on oordeel.
En deze oordelen zijn vaak niet van onszelf maar komen uit de overlevingsstrategieën van onze voorouders (die echt in een andere wereld leefde) of uit overtuigingen die niet meer zijn van deze tijd.

Ons lichaam geeft ons signalen en wij mogen daar naar luisteren. Zou jij zonder google en zonder dokter weten wat zich in jou lichaam afspeelt? Zonder hiermee te zeggen dat de medische wetenschap niet nodig is. Ik geloof in een gezonde balans hierin. Deze balans is weg, we stappen in het slachtofferschap en leggen ons vertrouwen volledig in de handen van iemand anders. Maar hoe zou het zijn als je eerst eens zelf begint met voelen en als dat je niet lukt samen met iemand te kijken naar hoe je weer je lichaam zou kunnen voelen zodat het fijn, vrij en in liefde kan bewegen.

Mijn teksten sluit ik altijd met de zin: Dit is mijn waarheid, niet DE waarheid. Haal uit deze teksten waar je wat aan hebt, doe dat trouwens in alle teksten of eigenlijk in alles. Schep op wat je energie geeft, waar je je goed bij voelt. Voelt dit als zweverig, onzin of als onwaar voor jou? Klik dit dan vooral weg. Ik probeer mijn teksten met zoveel mogelijk informatie te vullen, zo down to earth mogelijk.

Ik herinner me een moment aan het begin van het starten van mijn praktijk, een vrouw die net de dag voor het bezoek aan mij een miskraam had gehad. Haar baas had haar een cadeaubon voor een massage toegeschoven om even wat ontspanning te nemen en dan de week erop verwachtte hij haar weer.
Ze zei, hij heeft gelijk, ik heb niks en ik heb ook niks om voor te zorgen. “Ik zorg nu even voor mezelf” zei ze standvastig “hij heeft gelijk misschien werkt zo´n massage wel en dan kun jij misschien wel gewoon even die energie weghalen. En kan ik volgende week gewoon weer aan het werk”

Maar de massage had haar dichter bij zichzelf gebracht. Ze had gevoeld, nog veel meer gevoeld en ze was in een diepere laag gekomen. Ze kwam vanaf dat moment elke week, om te voelen, te doorvoelen en samen te kijken naar dat wat het allemaal teweeg bracht; Hormonen, pijn zowel lichamelijk en als mentaal, omgeving, naasten die geen begrip hadden, verdriet. Ze nam de tijd en meldde zich ziek.
¨Ziek?¨ had haar baas gezegd. Hij was heel kwaad geworden. Ook dat bleek allemaal deel van de depressie en zware gevoelens waar ze steeds verder inzakte. Zo´n twee jaar geleden na een enorme weg van onderzoek in haar lichaam en in haar verleden, nam ik afscheid van haar als cliënt van mijn praktijk. Drie jaar na haar eerste bezoek. En wat is 3 jaar* van je leven als je daarmee een hoop shit opruimd. Daardoor liefdevoller, zonder stress, dicht bij jezelf en lichter kan leven?

We werkten aan haar basis, aan zoveel meer dan ¨alleen¨ het verlies van haar kindje. Want ze verloor dat kindje niet voor niks, dat voelde ze. Met elk thema wat we aanraakte, kwam er zoveel pijn en verdriet omhoog. Ze groeide in haar energie. Stap voor stap. En nu inmiddels 6 jaar verder, heeft ze een fijn gezin met een kindje en een leeft ze veel dicht bij zichzelf. Ze koos voor de baan waarvan ze droomde. Ik appte haar laatst eens, om te vragen hoe het ging. Ze zei; ¨men ik voel me zoveel lichter. En ik voelde de afgelopen jaren hoeveel ellende en shit ik al die jaren heb meegezeuld. Bedankt voor alles¨ Daar word ik dus mega blij van, hierin zit mijn passie, mijn echte goud. Jou te laten voelen hoeveel jij waard bent en hoe fijn het is om op weg te zijn naar een lichter, ontspannender en liefdevol leven”

Wat mag jij nu eindelijk eens gaan loslaten?

* Iedereen doet dingen op zijn/haar eigen tempo. De ene heeft een enorme rugzak en de ander veel minder. Iedereen neemt de tijd. Wat ik hiermee wil zeggen is, je ruimt niet op, heelt en geneest (diepe) wonden niet in 3 weken, het heeft tijd nodig. En soms kan er veel omhoog komen en moet je door rauwe moeilijke gevoelens. Het levert je een berg aan energie op, vrijer leven, dichter bij jezelf en werkt toe naar “succes” op jou manier.